Aafke Satyananda Heuvink
In The Work I have found a tool that gently but decisively cuts through all the unfriendly states of mind and every scar tissue. Every thought about me or the people around me that is less than loving shows me the way to inner clarity and opens the heart so wide that it won’t leave anything outside of itself. Often when I do The Work, I get the sense that it’s not me doing it, that there is a power at work that gently and patiently waits till I’m ready to uncover the love and the silence that are hidden underneath every aspect of suffering.
Having gone through a severe and extremely painful juvenile depression that lasted well into my twenties, I decided early on in my life that I could not rely on anyone or anything and that I had to take my life rigorously into my own hands. I banned people from my life when I suspected that they could unsettle my relative peace and I was always busy molding my circumstances. Trying to improve myself was also an ongoing project. If I would be perfect, I thought, everybody would love me unconditionally, including me. Although my life looked good and sometimes great on the outside, I felt as if I was living in a mental prison. Everything I did with the purpose of liberating myself, made the bars close in on me more tightly. I was wearing myself out, and I started to develop a sense of failure, and with that came a ruthless sense of self-hatred. Somehow, somewhere, there still was the lingering feeling that hidden deep inside of me was a place of utter innocence, where nothing could be touched, but it looked like it got further and further out of reach.
When I started meditating in 2005, I experienced a silence and a sense of belonging that went deeper than anything that I had ever experienced. In this silence, everything was just as it was, and there was an effortless heart connection with everybody and everything. At times the thought “I have to do something in order to be a worthwile person and to belong” disappeared completely, but when I moved back into daily life, the same old mechanisms took hold of me again.
Through The Work I have come to welcome all the painful thoughts, where I used to battle them and try to outdo and conquer them. The four questions and turnarounds are so simple and yet so all pervasive. They invariably bring me back to my true nature, and I have yet to find a subject that cannot be undone in the process.
In addition to facilitating The Work, I am a writer and translator from Arabic to Dutch. I work for refugees from Iraq, Syria, Libya, Sudan, etc. and translate novels from Arabic writers. I also write theatre plays and have a professional background in education and art. I love to share The Work with individuals, couples and groups, as well as in business settings—in person or by Skype or phone—anywhere in the world. Please contact me if you would like to do The Work.
In The Work heb ik een instrument gevonden dat op een zachtaardige maar resolute manier door alle stressvolle gemoedstoestanden en oud littekenweefsel heen snijdt. Elke gedachte over mezelf of de mensen om me heen die niet honderd procent liefdevol is wijst me de weg naar innerlijke helderheid, waardoor mijn hart zich zo wagenwijd opent dat alles erin wordt opgenomen. Wanneer ik The Work doe krijg ik vaak het gevoel dat ik het niet zelf ben die The Work doet, maar dat er een macht aan het werk is die rustig en geduldig wacht tot ik klaar ben om de onvoorwaardelijke liefde en stilte te ontdekken die onder elke vorm van lijden verborgen liggen.
In mijn jeugd leed ik aan een zware depressie, die langer dan tien jaar heeft geduurd. Omdat ik zoiets pijnlijks nooit meer wilde meemaken, besloot ik al vroeg dat ik niets en niemand kon vertrouwen en dat ik mijn leven rigoreus in eigen hand moest nemen. Ik was altijd bezig om mijn omstandigheden te modelleren en naar mijn hand te zetten. Mezelf verbeteren was ook een doorlopend project: als ik perfect was, dacht ik, zou iedereen onvoorwaardelijk van me houden, ikzelf incluis. Hoewel mijn leven er aan de buitenkant goed en soms geweldig uitzag, kreeg ik steeds vaker het gevoel dat ik in een mentale gevangenis leefde. Op allerlei manieren (bijvoorbeeld door schrijven, dansen en yoga) probeerde ik mezelf te bevrijden, maar op een of andere manier leken de tralies alleen maar dikker te worden. Ik was mezelf aan het uitputten en ik begon het gevoel te krijgen dat ik voortdurend faalde, wat met een meedogeloze zelfhaat gepaard ging. Toch was er altijd nog, diep in me, het vermoeden dat zich ergens in mij een plek moest bevinden waar pure onschuld huisde, een plek die niet door uiterlijke omstandigheden kon worden aangetast, al leek deze plek steeds verder buiten bereik te raken.
Toen ik in 2005 met meditatie begon, ervoer ik een stilte die door niets werd verstoord. Ook was er een vanzelfsprekende, moeiteloze hartverbinding met alles om me heen. Die verbondenheid ging dieper dan alles wat ik ooit had ervaren. De gedachte “Ik moet iets doen om iemand te worden die deugt en om ergens bij te horen” verdween, totdat ik mijn dagelijks leven weer oppakte: op dat moment kregen de oude mechanismen me opnieuw in hun greep.
Sinds ik met The Work bezig ben, durf ik al mijn stressvolle gedachten te verwelkomen en hoef ik ze niet langer te bestrijden, af te troeven of te overwinnen. De vier vragen en omkeringen zijn zo simpel, maar zo transformerend. Ze laten me zien wie ik ben en wie de ander is. The Work voert me terug naar mijn ware natuur en herstelt de open verbinding tussen hoofd en hart die in de eerste jaren na de geboorte zo vanzelfsprekend aanwezig was – maar nu op een bewuste, blijvende manier.
Naast begeleider van The Work ben ik schrijver, BIK-kunstenaar, docente en tolk/vertaalster Arabisch-Nederlands (o.a. voor vluchtelingen uit Irak, Syrië, Libië, Sudan, etc.). Verder vertaal ik romans van Arabische schrijvers en schrijf ik theaterstukken. Ik wil The Work graag delen op individuele basis, met paren, in groepen en in het bedrijfsleven – middels persoonlijke sessies, via Skype of telefonisch – waar ook maar ter wereld.